دفتر نشر وتولید آثار فرهنگی امین اله بخشی مشکول عنوان نمود .امین اله بخشی مشکول  که پایان نامه کارشناسی ارشد خود را به بررسی ویژگی ومؤلّفه های رمان وداستان های کوتاه پسامدرنیستی اختصاص داده است درباره آثار ،وسبک نویسدگی صادق هدایت وکافکا مطالعات عمیق وگسترده ای دارد.امین اله بخشی مشکول در خاطرات ادبی خود می نویسد:به دلیل نقد بیمارگونه ای که به کشور ما حاکم بوده است من در دوران دانش آموزی خود علاقه رغم مطالعات گسترده ای که درباره شاهکارها وبزرگان ادب فارسی اعم از شاعران ونویسندگان داشتم ودر بیشتر کتابخانه های عمومی عضو بوده وتا آنجا که فرصت به من دست می داد همه شاهکارها را مطالعه  می کردم و به بیان رساتر مثل آب نبات می مزیدم  ووقتم را خوش می کردم  متأسفانه اصلا جرأت رفتن به سراغ آثار صادق هدایت را نداشتم.وتنها اثری که از او می خواندم واوقاتم را خوش می کردم  ترانه های خیام بود که آن را دوستی به من اهدا نموده بود وهنوز هم این کتاب را به یادگار دارم.به هر حال هدایت یکی از نوابغ ادبیات معاصر ایران است  که به دلیل رواج نقد ناسالم وبیمار گونه یک چند خط بطلان بر آثار او کشیدند واورا دیوانه خطاب کردند اما حقیقت غیر از این بوده است.واین سخن خانلری که دریکی از آثار اودرباره هدایت خوانده ام هرگز از یادم نمی رود که بود.درباره صادق هدایت می گویند که دیوانه بوده است.من می گویم ای کاش چند تا از این دیوانه ها بیشتر داشتیم.وحق هم با خانلری است.سپس روزگار نغز بازی کرد ومرا درپیش استادی وآموزگاری نشاند که خود از هدایت شناسان بنام است وآن کسی نیست  جز سیروس شمیسا.سیروس شمیسا یکی از چهره های شگفت ادبیات ایران است که علی رغم همه شهرت ومحبوبیتش که مرهون کتب تحقیقی وآموزشی اوست بخشی از وجود او همچون شعری ناسروده،ناشناخته مانده است.وآن بعد هنر مند بودن وشاعر بودن  ونویسنده بودن اوست.وبه ضرس قاطع می توان گفت یکی از قاروره هایی را که در عرصه نقد ونظریه ادبی شکسته است قاروره هدایت شناسی در کتاب داستان یک روح است.البته منتقدان دیگری چون رضا براهنی،محمد تقی غیاثی ومقدادی واخیرا حسین پاینده به آثار هدایت نگاهی داشته اند که هریک از این نظریات در جای خود مغتنم است.من در این نوشته  سعی خواهم کرد که با روش متن محور  وبدون توجه به روش نقد خارجی وفارغ از هر گونه پرداختن به تاریخ ادبیات  که تا به حال روشی متقن در تحلیل آثار بوده است بحث را به پیش رانم. اما به نظر من اولین نکته ای که در تحلیل آثار هدایت باید مورد توجه ومد نظر تحلیل گر قرار گیرد توجه به زبان شاعرانه هدایت است واین مختصه را می توان در همه آثار هدایت بررسی کرد وبه نظر می رسد این خصیصه مربوط به سبک شخصی اوست که صدای صاحب خود را فریاد می زند.به عنوان مثال این مختصه را در چند پاراگراف نخست بوف کور مرور می کنیم.